Bitwa o At-Tanf

Bitwa o At-Tanf miała miejsce w Amerykańskiej bazie wojskowej o tej samej nazwie w trzecim tygodniu wojennym XII edycji Europecraft. Wojska Amerykańskie i Kontyngent z Cypru Północnego pod przywództwem Dawidihsteina (dawidek04122003) zdołały obronić bazę przed przeważającymi połączonymi siłami Osi Oporu, ISIS oraz nielegalnie współpracującej z Państwem Islamskim Turcji. Bitwa pod prawie trzech godzinach heroicznej obrony i krwawych walk zakończyła się zwycięstwem strategicznym sił USA i Cypru Północnego, i odparciem sił nieprzyjaciela oraz zajęciem dużych połaci terenu dookoła At-Tanf. Baza odniosła mocne uszkodzenia podczas bitwy, które zostały naprawione na przestrzeni kilku następnych dni.

Pierwsza Faza Bitwy

Bitwa rozpoczęła się natarciem sił Amerykańskich na front znajdujący się pomiędzy At-Tanf i Ar-Rakką oraz atakiem sił osi oporu na front niedaleko Damaszku w Syrii. Pierwsze kilkadziesiąt minut bitwy przebiegało bez większych odchyleń od pozostałych tygodni wojennych. Dopiero po upadku zaprzyjaźnionego BAASu w mieście Tirkit główne siły ISIS z miasta Ar-Ramadi wkroczyły na utrzymujący się front. Ogromna przewaga liczebna Państwa Islamskiego zmusiła siły Amerykańskie do taktycznego odwrotu do bazy. Natomiast inicjalne siły Osi Oporu składające się do tego momentu z Hezbollahu, Libanu i Syrii zostały wzmocnione przez Hamas i Palestynę po upadku miasta Hakl w Arabii Saudyjskiej.

Druga Faza Bitwy

Po dołączeniu sił z Ar-Ramadi do głównych sił ISIS nacierających na Kontyngent amerykański od północy i sił Hamasu oraz Palestyny do Osi Oporu rozpoczęło się oblężenie At-Tanf. Początkowe fazy oblężenia opierały się na obronie z murów bazy i zestrzeliwaniu sił powietrznych ISIS i Turcji za pomocą rakiet naprowadzanych Javelin. Tureckie siły powietrzne dokonywały bombardowań z samolotów F-117, a ISIS dokonywało ostrzałów wind wodnych rakietami z helikopterów Mi-24. Wojska z Ar-Rakkai oraz Dayr-az-Zur próbowały wkroczyć do miasta od północy, Ar-Ramadi od wschodu a Oś Oporu i Turcja od zachodu. W najtrudniejszych momentach oblężenia Ar-Ramadi zajęło fort znajdujący się we wschodniej części At-Tanf, a Oś Oporu zachodni mur i niektóre budynki na zachodzie bazy, np. namioty i kwatery wojsk. Fabryka części maszyn, huta stali i pozostałe budynki w mieście nie zostały zajęte przez wrogie siły na żadnym etapie oblężenia. Podczas walk miało miejsce wiele heroicznych akcji i aktów poświęcenia, takich jak np. wysadzenie wielu żołnierzy Osi Oporu pasami szahida w namiotach, lub zniszczenie czołgu T-72 na murach miasta.

Trzecia Faza Bitwy

Po odparciu głównych sił i prawie dwóch godzinach ciągłej walki w bazie wojskowej, wielu żołnierzy z ISIS zostało zniechęconych prawdopodobnymi brakami w zaopatrzeniu i niskim czasem koncentracji przy długich podróżach na front, zostali przywołani na inny front do walki z Osią Oporu lub zniechęciło się do dalszych walk w At-Tanf z innych powodów. Wojska Osi Oporu spotkał podobny los i zostały wycofane w okolice północnego Libanu, pozwalając siłom Amerykańskim na odzyskanie prawie wszystkich utraconych terytoriów, i przejęcie huty stali w Syrii, doprowadzając do strategicznego zwycięstwa sił USA nad najeźdzcami.

At-Tanf przed bitwą.

At-Tanf po bitwie.