Islamska Republika Libanu (Oficjalnie znane jako Islamska Republika Libanu, potocznie nazywane Libanem) - państwo położone na terenie Lewantu, pod prezydenturą Prezydenta Palau i rządem OskarG8.
Etymologia
Nazwa Liban (w standardowym języku arabskim „Lubnān”; „Lebnan” albo „Lebnèn” w lokalnym dialekcie) ma swoje źródło w semickim „LBN”, które łączy się z kilkoma słowami bliskoznacznymi w różnych językach, takimi jak biały czy mleko. Stanowi to odniesienie do pokrytych śniegiem Gór Libanu. Takie określenia zostały znalezione w Biblii; słowo „Liban” jest wspomniane 71 razy w Starym Testamencie. Znaleziono je też na 3 z 12 tablic Eposu o Gilgameszu, w tekście znalezionym w ruinach starożytnego miasta Ebla.
Historia
Czasy współczesne
W 14 lutego 2005 były premier Libanu, Rafik al-Hariri został zabity. Wywołało to masowe demonstracje opozycji, która oskarżyła Syrię o to zabójstwo. Syria zaprzeczyła tym oskarżeniom. Protesty te określono jako „cedrowa rewolucja”. Pod wpływem protestów oraz nacisków ONZ i krajów arabskich, Syria wycofała swoje wojska z Libanu w dniu 25 kwietnia 2005. W maju-czerwcu 2005r. blok antysyryjski wygrał wybory, następnie 19 lipca 2005 władzę objął nowy rząd, którego premierem został Fouad Siniora, co stało się zwieńczeniem „cedrowej rewolucji”. Liban stał się ponownie, po niemal 30 latach syryjskiej okupacji, w pełni wolnym państwem.
II wojna libańska
W okresie 12 lipca–8 września 2006 doszło do ataku wojsk Izraela na Liban w odwecie za porwanie dwóch izraelskich żołnierzy oraz ostrzał Izraela pociskami Katiusza przeprowadzony przez Hezbollah z baz w południowym Libanie i w efekcie nastąpiła kolejna okupacja południowego Libanu przez Izrael (22 lipca–1 października 2006).
Konflikt w Libanie
14 października 2008 Syria uznała niepodległość Libanu i nawiązała z nim stosunki dyplomatyczne. W styczniu 2011 roku doszło do ogólnokrajowych protestów w tym kraju. W tym samym roku doszło do sformowania rządu zdominowanego przez partie prosyryjskie. Zwycięstwo sił prosyryjskich i protesty sunnickiej opozycji doprowadziły do konfliktu między sunnitami i szyitami. Na Liban wpływ miała wojna domowa w Syrii, gdyż w kraju dochodziło do walk między zwolennikami syryjskiego prezydenta Baszara al-Asada (szyici z alawitami) i jego przeciwnikami (sunnici). W 2014 roku doszło do walk armii libańskiej i Hezbollahu z Państwem Islamskim napływającym do Libanu ze strony Syrii, a także USA, które zaatakowało kraje Osi Oporu.
Zjednoczenie Libanu i Hezbollahu
Po upadku Tel-Awiwu, spowodowanym przez Oś Oporu, w Libanie odbyły się wybory, które wygrała Koalicja Patriotów (w skład której wchodził Hezbollah). W rezultacie wyborów minister obrony narodowej postanowił o włączeniu sił zbrojnych Hezbollahu do libańskiej armii, co kończy de facto dwuwładzę w Libanie oraz rozpoczyna nowy okres w libańskiej historii. Powołana została Republika Islamska, która będzie się wzorować na irańskim pierwowzorze, a wszystkie prawa religijne chrześcijan i druzów zostały utrzymane i pozostają pod specjalną ochroną.
Skład rządu
Głowa państwa
Prezydentem Libanu jest Palau. Występuje także Arcy Prezydent, POGKPP, będący bardziej prestiżową, aczkolwiek stricte reprezentacyjną wersją Prezydenta.
Rząd Koalicji Patriotów
Na czele rządu Koalicji Patriotów, stoi Premier OskarG8.
Polityka międzynarodowa
Liban prowadzi bardzo zróżnicowaną i zrównoważoną politykę zagraniczną, jest także członkiem i bliskim współpracownikiem Organizacji Narodów Zjednoczonych. Priorytetem polityki zagranicznej Libanu są panarabizm, walka z terroryzmem i obrona przed operacją wojskową USA.
Sojusznicy
- ONZ,
- Rosja (Oś Oporu),
- Syria (Oś Oporu),
- Palestyna (Oś Oporu),
- Hamas (Oś Oporu),
- Armenia,
- Turcja,
- Iran (Oś Oporu)
Relacje neutralne
- <brak> (Liban jest bardzo zaangażowany dyplomatycznie)
Wrogowie
Geografia
- Ukształtowanie terenu: Powierzchnia górzysta, z wyjątkiem pasa nizin nadbrzeżnych; równolegle do wybrzeży dwa pasma górskie Liban i Antyliban (najwyższy szczyt Kurnat as-Sauda b.d. m n.p.m.), oddzielone tektoniczną doliną Bekaa (dł. ok. b.d. m).
- Klimat podzwrotnikowy śródziemnomorski; na wybrzeżu średnia temperatura w styczniu 13 °C, w lipcu 28 °C, w górach, na wys. ok. 1000 m odpowiednio 6 °C i 22 °C, roczny opad 600-3000; pora sucha od czerwca do września.
- Roślinność: uboga, głównie zarośla makchia, stepy, łąki górskie; niewielkie obszary leśne (w tym resztki słynnych lasów cedrowych).
Demografia
Populacja stanowi 41 osób (na dzień 27 listopada 2014).
Struktura religijna kraju
- islam – 73,2% (30 osób) (przede wszystkim szyici)
- chrześcijaństwo – 26,8% (11 osób) (największą grupą są maronici)
- pozostali – b.d.